تبادل فرهنگی و ترویج سبک زندگی در میان جوامع بشری از اهمیت بالایی برخوردار است که ماهواره به همین علت ساخته شد اما امروزه استفاده نادرست و سودجویانه از این وسیله تهدیدات فراوانی برای سبک زندگی جوامع به همراه دارد.
نکتهای که عموم مردم در خصوص ماهوارهای به آن توجه نمیکنند مسئله هزینههای راهاندازی این شبکهها است که با هزینههای گزاف راهاندازی میشوند و پاسخی که برای راهاندازی مطرح میشود سرگرمی و یا افزایش سطح علم و آگاهی مردم است اما خوب است که نگاهی به هزینههای راهاندازی برخی از این شبکههای داشته باشیم:
۱-بیبیسی فارسی: گوردون براون (که در آن زمان وزیر دارایی بود و سپس به مدت سه سال در سمت نخستوزیری انگلیسی هم فعالیت کرد) در پاییز سال ۲۰۰۶ میلادی اعلام کرد که بودجهای معادل ۱۵ میلیون لیره استرلینگ، نزدیک به ۲۲ میلیون دلار در سال، برای راهاندازی بخش فارسی تلویزیون بیبیسی اختصاص داده است. در پی گذشت نزدیک به سه سال از ارائه طرح تأسیس تلویزیون فارسیزبان بیبیسی و پس از ماهها آموزش و آزمون برای جذب نیرو از رسانههای ایرانی سرانجام ساعت پنج بعدازظهر روز چهارشنبه، ۲۵ دیماه، این تلویزیون کار خود را آغاز کرد.
۲-بخش فارسی صدای آمریکا: صدای آمریکا یکی از قدیمیترین شبکههای سیاسی فارسیزبان محسوب میشود که بخش فارسی آن از سال ۷۵ آغاز به کارکرده و باوجود تلاشهای بشماری که انجام داده اما همچنان در محدوده مخاطبان سنتی خود محصورشده و در جذب سایر مخاطبان ناکام بوده است. گفته میشود این شبکه با بودجه ۷۵ میلیون دلاری سنای آمریکا مشغول به کار است.
۳- شبکه من و تو: آبان سال ۸۹ این شبکه با بودجههای در حدود ۴۰ میلیون دلار که از سوی دولت انگلیس تأمین میشد، آغاز به کار کرد و خیلی زود بهعنوان یکی از مهاجمان پرقدرت شبکههای ماهوارهای به ایران شناخته شد.
۴-شبکه فارسی وان: برای راهاندازی این شبکه ۱۰ میلیون دلار هزینه شده است و بسیار پیچیده عمل میکند. در ظاهر هیچ نشانی از مخالفت با آموزههای ارزشی و دینی نشان نمیدهد و حتی برای مناسبتهای خاص مذهبی هم پیام تبریک و تسلیت میدهد اما سریالهای نشان دادهشده در این شبکه چیز دیگری را نشان میدهد.
این هزینههای هنگفت برای راهاندازی چنین شبکههایی چه توجیهی میتواند داشته باشد؟ خصوصاً اینکه همگی این شبکهها در موضوعات اختصاصی خود بهصورت آشکار و نهان سعی در تغییر فرهنگ و سبک زندگی مردم ایران دارند.
اینم برای روگل کربلایی