موجود ترسناکی به نام گوگل!

سرویسی عالی که حتی نامش در سراسر جهان به‌عنوان فعل جستجو کردن به کار می‌رود، چرا که نسبتاً درست، به‌روز و جامع است.

شاه خراسان: موضوع اصلی بحث‌وجدل میان گوگل و اتحادیهٔ اروپا، جایگاه گوگل به‌عنوان دروازهٔ ورود به اینترنت است. در حالی که گوگل سهم عظیمی از اینترنت را در اختیار دارد آیا اتحادیه اروپا حق دارد که از پیشرفت روزافزون گوگل نگران و هراس زده باشد؟
 
بیایید گوگل، شرکتی که مجموعه سرویس‌های تحت وب یکپارچه و جامعی دارد را برداریم و بخش‌های مختلف کسب‌وکار آن را از هم جدا کنیم. اصلاً بیایید میان بخش‌های مختلفش بروکراسی و اختلاف ایجاد کنیم تا با این کار شرکت‌های کوچک‌تر با محصولاتی به‌مراتب ضعیف‌تر از گوگل هم شانس رقابت در بازار را داشته باشند. این‌یکی از‌‌ همان موارد اعمال قانون مجازات برای یک شرکت موفق است، آن‌هم فقط به جرم بهتر بودن از رقبای خود! هرچند در این مورد پایه و اساس قضیه اشتباه نیست! گوگل به شکل ترسناکی قدرتمند شده است.
 
شکی نیست که گوگل سزاوار تخت حکومت در قلمرو جستجوی وب است. سرویسی عالی که حتی نامش در سراسر جهان به‌عنوان فعل جستجو کردن به کار می‌رود، چرا که نسبتاً درست، به‌روز و جامع است. گوگل نتایج ابتدایی و پایهٔ الگوریتم‌های جستجوی خود را با تبلیغات مرتبط که منبع اصلی درآمد این شرکت هستند، تکمیل می‌کند و آن را با سرویس‌های دیگر خود مثل نقشهٔ گوگل، خبر‌ها و ویدئوهای یوتیوب پخته‌تر می‌سازد تا پاسخی کامل و جامع به درخواست کاربران دهد. برای طیف وسیعی از کاربران، این پاسخ چندوجهی گوگل در سرویس‌هایش بسیار مفید است، گوگل با این کار فرمت پاسخ‌های جستجو را به چیزی فرا‌تر از یک صفحهٔ پر از لینک‌های وب تبدیل کرده است و به‌جرئت می‌توان گفت که این کار را با مجموعه‌ای از بهترین سرویس‌های موجود در هر زمینه، انجام می‌دهد (البته گوگل پلاسِ رسوا را مستثنی بدانید). از جنبهٔ ایزوله کردن کاربر اگر نگاه کنیم درمیابیم که تلاش‌های گوگل برای حبس کردن کاربران در اکوسیستم خود، تااندازه‌ای قابل‌اعتراض است؛ اما موفقیت‌های گوگل مشکلات نامطلوبی در بازار کسب‌وکار ایجاد کرده است که قانون‌گذاران اتحادیهٔ اروپا را به تکاپو برای اصلاح آن واداشته است.
 
موضوع اصلی بحث‌وجدل میان گوگل و اتحادیهٔ اروپا، جایگاه گوگل به‌عنوان دروازهٔ ورود به اینترنت است. گوگل از رو کردن دست خود در این زمینه طفره می‌رود، اما آمار‌ها نشان می‌دهد که این شرکت نزدیک به ۹۰ درصد از درخواست‌های جستجو در اروپا را پوشش می‌دهد که آن را به نقطهٔ شروع هرکسی در دنیای جستجوی آنلاین بدل می‌کند. این قضیه تا زمانی که گوگل صادقانه و بی‌طرفانه جستجو‌ها را مهیا کند به‌خوبی کار خواهد کرد؛ اما چه می‌شود اگر زمانی شعار «شرور نباش» این شرکت زیر پا گذاشته شود؟ آیا ما بهترین گزینه‌های موجود در وب را در اختیار خواهیم داشت اگر گوگل رتبهٔ سایت‌های رقیب را تنزل داده و سایت‌های خود را در نتایج جستجو، بالا‌تر نشان دهد؟ در حال حاضر بسیار اتفاق می‌افتد که بهترین‌های موجود در وب و بهترین‌های نتایج گوگل یکسان باشند، اما وضعیت زمانی بغرنج می‌شود که این دو با هم اختلاف پیدا کنند.
 

نشان دادن نتایج جستجوی کلکو (Kelkoo) و شاپ زیلا (Shopzilla) در موارد مرتبط – پیشنهادی که گوگل در مذاکرات قبلی ارائه داد- شاید به بهتر کردن نتایج گوگل کمکی نکند، اما به کاربران نشان می‌دهد که چه گزینه‌های دیگری برایشان قابل دسترس است. این روشی مستقیم است برای ملزم کردن گوگل به رعایت قوانین رقابت تا این شرکت نتواند به بهانهٔ اینکه الگوریتم‌های موتور جستجویش با انجام انطباق و مقایسه و به طرزی گمنام و اختصاصی به جستجو می‌پردازند، از مهیا کردن و نشان دادن بهترین قیمت‌ها به کاربرانش طفره رفته و کوتاهی یا قصوری از گوگل سر زند. هرگونه اقدام نظارتی و کنترلی بر این اساس انجام می‌گیرد که به گوگل و رقبایش فرصت برابری برای دیده شدن بدهد.
 
مثلاً جستجوی هتل نشان می‌دهد که نتایج به‌دست‌آمده بر اساس الگوریتم‌های گوگل، پایین‌تر از موارد تبلیغاتی و نتایج مربوط به سرویس جستجوی هتل گوگل (که در صورت رزرو شدن توسط کاربر، حق کمیسیونی به گوگل تعلق می‌گیرد) قرار می‌گیرند. برای شرکت‌هایی نظیر Booking. com یا اکسپدیا، این مسئله به معنای این است که یا باید برای دیده شدن در صدر نتایج جستجو، پول بپردازند و یا در کسب‌وکار خود دچار ضرر و زیان شوند. همین قضیه در رابطه با بلیط‌های پرواز هم صدق می‌کند و همچنان که تجارت روزبه‌روز به سمت آنلاین شدن پیش می‌رود، می‌توان آن را به همهٔ خریدهایی که به‌صورت آنلاین انجام می‌دهیم تعمیم داد.

هرچند جایگزین‌هایی مانند داک داک گو وجود دارد، اما بدون وجود کاربرانی پویا که با تیزهوشی، متوجه کم‌کاری و قصور گوگل باشند، رهبر و پیشروی آسوده‌خاطر این صنعت، فشاری از جانب رقبای خود احساس نخواهد کرد. یک بازار خود تنظیم، نیازمند این است که کاربران بتوانند شرکت‌های فراهم‌کنندهٔ سرویس‌ها و محصولات موردنیاز خود را، بر اساس کیفیت و قیمتشان، به‌دلخواه خود تغییر دهند – مانند پروسهٔ خرید محصولات تازه از فروشگاه‌های واقعی – اما اغلب کاربران گوگل گرفتار در عادات قدیمی خود هستند؛ و برای اجبار و الزام خودمان به تغییر این عادت‌ها، نیاز به تلاشی فوق العاده داریم تا بتوانیم قید حریم خصوصی و راحتی و آسایشی که گوگل نصیبمان کرده است را بزنیم.

منبع:رجانیوز